Superdiamagnetizm (yoki mukammal diamagnetizm) — past haroratlarda maʼlum materiallarda paydo boʻladigan hodisa boʻlib, magnit oʻtkazuvchanlikning toʻliq yoʻqligi (yaʼni, hajm magnit sezgirligi va ichki magnit maydonni istisno qilish) bilan tavsiflanadi.
Superdiamagnetizm — materialning oʻta oʻtkazuvchanligi fazaviy oʻtish bosqichi ekanligini aniqladi. Superoʻtkazuvchi magnit levitatsiya superoʻtkazgichga yaqinlashadigan doimiy magnitni qaytaradigan superdiamagnetizm va magnitning suzib ketishiga toʻsqinlik qiluvchi oqim pinlashiga bogʻliq.
Superdiamagnetizm — oʻta oʻtkazuvchanlikning xususiyatini ifodalovchi kattalikdir. U 1933-yilda Valter Meysner va Robert Oxsenfeld tomonidan aniqlangan. Ammo u oʻta oʻtkazuvchanlik birinchi marta paydo boʻlgan va ob’ektga allaqachon kirib borgan magnit maydonlarni istisno qilishni oʻz ichiga olgan Meissner effektidan farqli hisoblanadi.